w Kissingen, czerpiąc tam pociechę dla strapionego serca przez dni siedem. Pani Eliza wróciła z kurortu do swego domu przy ulicy Ogrodowej umocniona na duchu, z głową pełną pisarskich pomysłów. Siedząc tam, wśród książek, przy biureczku, nad białymi kartkami papieru, które zapełniają się teraz szybko, myśli często o Kunickich w Łazach, zaprasza ich do swojej "dominy". Cieszy się, że Jadwinia jest szczęśliwa, że jest dumna "z zacnej działalności męża", nie tylko lekarskiej; i że tęskni do rodzinnych stron, a nawet marzy w przyszłości o zamieszkaniu w Wilnie. To byłoby cudownie!<br><br> Pisarka bowiem, zbrzydziwszy sobie ostatnio Grodno, gdzie ludzie są obojętni na