zostały psychologicznie umotywowane. To nie bajkowe zwierzaki, ale pomniejszeni i przebrani w futerka dorośli.<br>3. Pani reżyser cichutko namawia nudzące się dzieci, by zamiast liczyć na mamę, tatę i telewizor uruchomiły swoją wyobraźnię.<br>Podsumowanie: Mamy nadzieję, że autorka nie wpadnie w samozadowolenie i coś jeszcze poza &lt;name type="tit"&gt;"Samobajką"&lt;/&gt; napisze. <br>&lt;au&gt;ŁD&lt;/&gt;<br><br>Teatr Maska w Rzeszowie, &lt;name type="tit"&gt;"Samobajka"&lt;/&gt; Małgorzaty Kamińskiej-Sobczyk, reżyseria Małgorzata Kamińska-Sobczyk, scenografia Andrzej Szulc, muzyka Jerzy Stachurski.&lt;/&gt;<br><br>&lt;div type="art" sub="culture" sex="m"&gt;&lt;tit&gt;Dostawka&lt;/&gt;<br>&lt;au&gt;PAWEŁ GŁOWACKI&lt;/&gt;<br>&lt;intro&gt;Rocznik 1965. Krytyk teatralny, który krytykował już chyba wszystkich.&lt;/&gt;<br>&lt;tit&gt;Jaja, mon amour...&lt;/&gt;<br>"&lt;q&gt;Panie Edwardzie, czy ten Grotowski jest normalny, czy nie?&lt;/&gt;" Taką zagwozdką strzeliła pani Krzemińska w Edwarda Pochronia. Strzeliła, po