zarówno pułkom jazdy formowanym na wschodzie, jak i pułkom legionowym. Ten swoisty kompromis był możliwy poprzez odrodzenie barwy lekkokonnych, z francuska zwanych szwoleżerami. Ponowne pojawienie się po 103 latach polskich szwoleżerów miało niebagatelne znaczenie. Rzecz oczywista, trudno tu mówić o znaczeniu militarnym (jakim było np. zorganizowanie 10 Brygady Kawalerii Pancerno-Motorowej), jednakże przywrócenie formacji szwoleżerów świadczyło, że odradzające się wojsko stanowić będzie sumę najszczytniejszych narodowych tradycji, ukoronowanie długiego, historycznego procesu. <br>Występujące w barwie armii II Rzeczypospolitej tradycje sięgały najczęściej wzorców z okresu Królestwa Kongresowego. Mówiły o tym historyczne mundury reprezentacyjnych kompanii szkół podchorążych, kolory czterech pierwszych pułków kawalerii czy wreszcie wzór