dzban, pobiegła do studni. Ciągnęła z trudem wiadro i rozlewała <br>wodę w kamienne poidła. Niepojęte wzruszenie ogarnęło Elizera. Wyjął z woreczka <br>klejnoty Sary i włożył je sobie w zanadrze.<br>- Czyjaś ty? Jak cię zowią? - zapytał, gdy skończywszy swoją pracę, podejmowała <br>z uśmiechem dzban z ziemi.<br>- Jestem Rebeka, córka Batuela syna Nachora - odparła, zbierając się do odejścia. <br>- Co ci jest, panie? Czemu płaczesz?<br>Elizer otarł szybko dłonią załzawione oczy i wyjął z zanadrza nausznice i obręcze.<br>- Weź to, Rebeko, twoje są.<br>- Złoto?! - wykrzyknęła ze zdumieniem. - Czemu mi to dajesz, panie? Nie godzi <br>się dawać mi takich rzeczy ani mnie przyjmować.<br>- Godzi się