po śmierci? Ból - po zgonie?<br>Więc nie ma tchu i nie ma Boga?<br>I nie ma nic - a księżyc płonie?<br><br>Księżyc to - wioska ogromniasta,<br>Gdzie ciszę ciuła brat mój - Srebroń,<br>Co siebie własnym snem przerasta,<br>Więc mu istnienia w srebrze - nie broń!<br><br>To - niepoprawny Istnieniowiec!<br>Poeta! - Znawca mgły i wina.<br>Nadskakujący snom - manowiec,<br>Wieczności śpiewna krzątanina.<br><br>W sieć rymów łowi srebrne myszy,<br>I srebrny chwast i srebrną jabłoń -<br>I rzuca strzępy srebrnej ciszy<br>Na księżycową błoń czy prabłoń...<br><br>"Śmierci! - powiada - Mrok nas słyszy!<br>Nie śmiej się w niebo i nie błaznuj!'' -<br>I rzuca strzępy modrej ciszy<br>Na księżycowy znój czy praznój