mi się Mickiewiczowskie ťMłodości mojej niebo i tortury. One zwichnęły <br>osadę mych skrzydeł i wyłamały do góryŤ. Jeszcze będąc w szkole napisałem jako <br>temat szkolny dialog. Treścią było zagadnienie religijne, gdyż muszę się przyznać, <br>że od dziecka istotnie, prawdziwie tylko ta kwestia mnie zajmowała. Otóż dialog <br>ten pstrzył się od Nietzscheańskich pomysłów i wyrzuciłem wtedy z siebie wszelkie <br>pojęcie form z religii (...) Po Nietzschem w jakiś czas wziąłem się do Brzozowskiego. <br>I właściwie mówiąc, ten człowiek mnie nawrócił. Po raz pierwszy zwróciłem uwagę <br>dzięki niemu na istotną ważność katolicyzmu, na jego wieczyste, uniwersalne <br>znaczenie. Czytałem książki Brzozowskiego z tej epoki, kiedy