Urana i Neptuna (patrz rozdział zatytułowany "Mokra planeta") - lecz poza orbitą Neptuna kawałki układanki przestawały do siebie pasować.<br>Problem pierwszy stanowił Pluton ze swym księżycem Charonem. Pokryty lodem Charon jest tylko dwukrotnie mniejszy (średnica 1250 km) od równie oblodzonego Plutona (2300 km) i ma tylko ośmiokrotnie od niego mniejszą masę. Okołosłoneczna orbita Plutona jest znacznie bardziej jajowata niż orbity innych planet, jak również dużo bardziej niż one odchylona od płaszczyzny ekliptyki. Wszystko to i jeszcze pewne inne cechy układu Pluton-Charon wskazują dość jednoznacznie, że powstał on w wyniku spotkania się dwóch samotnych wcześniej ciał. Tymczasem wszechpotężne, acz nieubłagane symulacje komputerowe