wspaniałomyślnie - reszty nie trzeba. <br>- Dziękuję - dziewczyna skinęła głową i powędrowała za zbity z sosnowych, pomalowanych bezbarwnym lakierem, desek bufet. Na deskach tych widać było gdzieniegdzie ślady kory i owalne także pomalowane lakierem dziury po sękach. Kiedy zbliżałem do ust kubek z kawą w wąskim przejściu pojawił się cień czyjejś postaci. Po czym dało się słyszeć stukot wąskich jak ołówki obcasów uderzających w grube, pokryte brązową farbą deski z których zrobione były schody.<br>Już wkrótce w ciasnym wnętrzu kawiarenki pojawiła się wysoka ładna dziewczyna o delikatnych rysach twarzy. W ręku trzymała dużą czarną podróżną walizkę. Już na pierwszy rzut oka zarówno po jej