już wełnianej czapeczki. Nie mam wątpliwości, że zobaczyłem anioła. <br>Jest rok tysiąc dziewięćset osiemdziesiąty szósty. Grudzień. Ja i mój kolega Kubeł stoimy pod "Remontem". Dyszymy jak zbite psy. Jeszcze dwadzieścia minut temu goniło nas po ulicy sześciu skinów. Dwa tygodnie potem napiszę o tym wypracowanie, które zatytułuję "Spowiedź dziecięcia ćwieków". Polonista powie, że ten temat jest do niczego. Mówiąc brutalnie, dostanę za to &lt;orig&gt;cwajkę&lt;/&gt;. <br>Jest rok, którego cyfr nie znam. Jesteś małym dzieckiem. Masz wełnianą czapeczkę i organki. Gdzieś w innej galaktyce urodzi się dziewczynka, w której zakochasz się bez pamięci dwadzieścia dwa lata później. Do mnie podejdzie pijany kominiarz. Przyprowadzi