trzymają się archaiczne nawyki względem wiedzy, wyższe cenienie czynu niż myślenia, pogardzania błądzeniem jako drogą do uzyskania rozwiązania, dzielenia pracy intelektualnej na fazę próbną (na niby) i przeciwstawioną jej fazę prawdziwą (naprawdę), traktowania procesu obróbki wiedzy podobnie jak trawienia na okres jej pobierania i wydzielania, ładowania akumulatorów i ich rozładowywania. Przeciętny w danym społeczeństwie poziom edukacji ogólnej ma nadal swoje główne źródło w przeciętnym sposobie kształcenia szkolnego. Wydaje się maleć rola środowiska rodzinnego, niesłychanie maleje oddziaływanie wzorców literatury pięknej, a bardzo szybko wzrasta wpływ wszelakich rodzajów kultury masowej i przemysłu konsumpcyjno-rozrywkowego. Narzucają się tu odległe skojarzenia z atmosferą wyrafinowanej zabawy