w świadectwach szkolnych.<br>Jako abiturjent szkoły, Abel, który nie mógł zupełnie liczyć na materjalną pomoc swej doszczętnie zrujnowanej rodziny (ojciec mu już wtedy odumarł), uzyskał stypendjum uniwersyteckie, z którego korzystał już nieprzerwanie do 1825 r., a więc do swej wielkiej podróży za granicę. Na uniwersytecie cieszył się wyjątkowem poparciem profesorów Rasmussena, wykładającego matematykę czystą, oraz Hansteena, profesora matematyki stosowanej i astronomji, Zwłaszcza stosunki z rodziną tego ostatniego były bardzo serdeczne, nacechowane nieomal synowskiem przywiązaniem i miłością.<br>Już podówczas inspirowany lekturą klasyków próbował pracować samodzielnie, przyczem uwagę jego pochłonęło jedno z najtrudniejszych w tym czasie zagadnień: rozwiązanie ogólnych równań 5-go stopnia