osłupiałego pomocnika i zatrzymał się o włos od bioder Tylińskiego. Stał jak skamieniały. Opuściłam niżej szybę i skinęłam na niego. Pochylił się bezwiednie.<br>- Dzień dobry - powiedziałam grzecznie.<br>- Mogłaś mnie zabić! - syknął z furią.<br>- Gdybym chciała, już by pan nie żył - odrzekłam.<br>- I wóz rozwalić!<br>- Nie moja strata.<br>Wysiadłam bardzo powoli. Spódniczka podciągnęła się bardzo, co nie było zamierzone. Ale on tego nie wiedział. Zamilkł. &lt;orig&gt;Wgapiał&lt;/&gt; się w moje uda, aż stanęłam obok niego i starannie obciągnęłam spódniczkę.<br>- Masz ty numery! - rzekł chropawo. - Kim ty właściwie jesteś?<br>- Pani, która tutaj stoi, jest właścicielką fiata. Miał być gotowy na dziś.<br>Pomilczał chwilę.<br>- Nie