po korony drzew. Na ścieżce wiła się żmija, jej żądło <br>było odległe o dwa palce od nogi dziecka. Ten wypadek chodzenia boso, w nocnej <br>koszuli po lesie - teraz wydał się Teofilowi tak wyjątkowym, że po prostu go <br>zgorszył. "To chyba tylko przyśnić się może!" &lt;page nr=11&gt;. O ileż bardziej pożyteczny <br>byłby Anioł Stróż w postaci niewidzialnego kolegi, umiejącego podpowiadać! Lecz <br>odpędził tę myśl, bojąc się grzechu.<br> Tymczasem przez naturalny kontrast profesor łaciny przypominał mu diabła. Jego <br>czarne oczy widziały wszystko, ostatnio zaś dostrzegły drobniutkie rządki liter, <br>którymi Teofil wpisywał tłumaczenie między wiersze łacińskiego tekstu. Prastary <br>zabieg, który dziedziczy się z pokolenia na pokolenie