apokaliptyczne pioruny, a od cmentarza, od cmentarza, zauważ, nadjeżdża wielka limuzyna. Lśniąca, różowa jak nie wiem co. Obok niej biegną dwa stalowe charty. Światła przyciemnione, przyciemnione szyby, tak że nikogo w środku nie widać. I jedzie powoli, wokół żywej duszy, tylko deszcz leje. Na rondzie skręca w prawo, wiesz, w Sybiraków, i jedzie do lasu. A rozognione charty rozglądają się czujnie i strząsają z siebie co chwila iskry. Przy lesie przystanek, a na przystanku dwie laski niewinne czekają na dziesiątkę. Auto zatrzymuje się i charty doskakują do nich, wczepiają się kłami w ich przerażone ciałka i ciągną do limuzyny. A w