w tym zagmatwanym <br>świecie jak bohater i straceniec &lt;page nr=221&gt;. Co dzień opuszczał Namiestnictwo <br>z karteczką w kieszeni, na której miał wypisane w "Schlagwortach" dowody, argumenty, <br>zarzuty. Trzymał je w zaciśniętej dłoni i na ukłony woźnych odpowiadał skinieniem <br>głowy, nie decydując się wypuścić z ręki swojego świstka, jakby to był ładunek <br>dynamitu. Szkodził sobie tym zachowaniem w opinii ludzkiej. "&lt;foreign&gt;Honores mutant mores&lt;/&gt;" - szeptano po kancelariach.<br> Wracał do domu tramwajem, bo to mu dawało czas na parokrotne przejrzenie karteczki. <br>Ale rzekomy dynamit nie wybuchał. Pryskał tylko i było z niego trochę hałasu <br>przy talerzach, widelcach, szklankach i gdy &lt;orig&gt;hofrat&lt;/&gt; z trzaskiem zamykał drzwi <br>od