zbójnikowi? Czybyście go poznali? <br>- O, poznałbym od razu; taką miał na sobie straszną koszulę i pas okropny, a w ręku ciupagę ogromną. <br>Janosik ukrył się w komorze, wziął na siebie mundur swój zbójnicki, wszedł na powrót do izby i zapytał ojca: <br>- A czy ten zbójnik nie tak czasem wyglądał? <br>- Ach! Tak samo! - zawołał stary. <br>On się roześmiał, oddał ojcu pieniądze, a potem powiedział: <br>- Już ja nie będę uczonym ani księdzem, do szkół nie powrócę, ino na zbója pójdę. Bywajcie zdrowi, tatusiu! <br>I ruszył w góry. Dobrał sobie wkrótce pomocników i towarzyszy; miał pod sobą dwunastu zbójników - a chociaż żaden Janosikowi dorównać nie