je drżącą ręką. Widać było, że nie bardzo wie, co z nim zrobić. Ewelina je od niej odebrała i schowała do szuflady. <br>- Najlepiej wracajcie do domu - powiedziała. <br>Oboje spojrzeli w jej stronę. <br>- Ale ja nie wiem, gdzie jest mój dom... - powiedziała Zuzia cicho. <br>- Jest tam gdzie był, na Chopina - odrzekł Walczak. <br>Zuzanna spojrzała na Ewelinę, jakby u niej szukając potwierdzenia. Ewelina w milczeniu przytaknęła głową. <br>- I pozwolisz mi nosić moje prawdziwe nazwisko? - spytała Walczaka. <br>- Jeżeli będziesz tego chciała... <br>- Po co! Po co teraz takie rozmowy - wtrąciła się Ewelina, która była teraz niemal pewna, że Zuzia tym nazwiskiem ściągnie na siebie nieszczęście