otwartą przyłbicą, patrząc nam prosto w oczy! A jeszcze te aktory się w tym pławią, a się wdzięczą, a robią sobie dobrze. A jakaś biedna skołowana kwiaciarka, namówiona przez realizatora, życzy wszystkiego najlepszego roli telewizyjnej. Rzygać mi się chce.<br>Ostatnim wielkim wydarzeniem mijającej zimy jest inna guma do żucia, czyli Wielki Brat. Może i on wielki, ale nie na tyle straszny, by się go bać. Więc się go nie boją publicyści, głównie gazetowi, i dawaj, naigrywać się, kopać go, intelektualnie rozbierać na czynniki pierwsze, zaprzęgać autorytety moralne, naukowe, psychologiczne i etyczne. Opowiadają publicyści, że mieszkańcy baraku coś nie za ładni, że niezbyt