co!"<br>- Szukają? <br>- Ba!<br>- Niech sobie szukają. Spóźnili się o całą dobę... A jak Weronka?<br>- Nic. Was ciągle wygląda... Spauzował. I już z lekkim przekąsem:.. ta Weronka.<br>- Coś ty tak jakoś... kwaśnie?<br>-A po co macie mnie za durnia? Weronka! Kiedy wiem, że nie Weronka!<br>Szczęsny przystanął. - Skąd wiesz?<br>Chciał zajrzeć Władkowi w twarz, ale było na to za ciemno. - Ojciec raz żałował Weronki, że nie umie czytać. A tu patrzę - czyta! Jeszcze jak! Nauczycielka tyle nie umie: I w ogóle - czy ja podług was oczu nie mam? Po co było ukrywać przede mną?<br>Głos chłopaka brzmiał tajonym bolesnym wyrzutem: - Nie wierzycie