nigdy nie stawiałem sobie pytania, czy szybko, czy wolno... No właśnie... to taki wiek. Bez wątpienia powinienem piastować wyższe stanowisko w Paryżu, w boardzie, a nie tułać się ciągle nie wiadomo gdzie... układy, koterie, grupy i grupki, których nie rozgryzłem, i dlatego jestem tu, gdzie jestem. No, głowa do góry... Wygląda na to, że tym razem Paryż stoi otworem...<br>Pamiętam wszystko dokładnie... to starość... wyostrza się pamięć przeszłych zdarzeń i czas biegnie jak oszalały... Tyle lat, a wydaje się, że to dzień minął... Latem... przed sierpniowymi wyjazdami, ale Paryż już pustoszał i gorąco było jak diabli, dziewięćdziesiąty pierwszy rok, Antoine zaprosił mnie na lunch