Zaczęłam się w tę sprawę wciągać. Poznawałam coraz lepiej jego życie (nie było wolne od komplikacji), pasje, zainteresowania. Musiałam go bronić, bo ani moi rodzice, ani przyjaciele nie przepadali za nim. Rodzicom nie podobało się w nim wszystko. Ja też nie byłam nim zresztą zachwycona. Zafascynował mnie jednak ogromnie krąg jego znajomych, środowisko, w którym się obracał, życiorys. W 1968 roku siedział w więzieniu, a do swoich przyjaciół zaliczał ludzi, których nazwiska miały niebawem stać się bardzo znane z działalności opozycyjnej. Dzięki Andrzejowi weszłam w świat, który przedtem był dla mnie zamknięty.<br>Bez niego nie znalazłabym