radości, że Polska pozbywa się nareszcie Żydów.<br>- Musimy być narodem jednej, wspólnej, rodzimej krwi! - powiedział.<br>Siostra Weronika odsunęła wtedy talerzyk z ciastkiem, splotła ręce na piersiach i rzekła z gniewem:<br>- Władziu! Nie chcę, żebyś do mnie przychodził. - Dlaczego siostra tak mówi?<br>- Masz dopiero trzydzieści kilka lat, a gadasz jak sklerotyk! Zmieszał się. W jej obecności zawsze źle wypadał jako konserwatywny szlachcic o głęboko narodowych przekonaniach. Później zjawiał się w szarym garniturze, już bez sygnetu i fajki. Zachowywał się bardziej dyskretnie. Te wizyty dolegały mu, ale przecież na swój sposób kochał siostrę Weronikę. Była jego kładką. Dzięki niej trafiał na dawny, zapomniany brzeg