swój problem: obawia się, że nie powinna patrzeć na ludzi, ponieważ wiele osób odbiera jej wzrok jako obcy i demoniczny. Barbara, Alicja i Witek starają się zmniejszyć te obawy.<br><br>Stasia:<br><br>- Jeżeli ja się nie boję twoich oczu, to czy mogę na ciebie patrzeć?<br><br>Blanka:<br><br>- My się z tobą czujemy dobrze.<br><br>Zyta, zadowolona, znów próbuje "wywołać do odpowiedzi" Asię:<br><br>- Czy ty, Asiu, chciałabyś teraz coś powiedzieć o sobie?<br><br>Asia tym razem dużo więcej mówi o sobie, między innymi o swojej zależności od rodziców, o swoim kompleksie niższości, o bezradności sprawiającej, że trudno jej zabrać głos, o złości do starszej siostry, którą uważa