linii melodycznej, faktury i częściowo tempa. <br>Ogólnie jednak msze a cappella nawiązują wyraźnie do stylu polifonii wokalnej, <br>np. typ faktury i sposób prowadzenia linii melodycznej głosów wykorzystany w <br>opracowaniu wersu Et incarnatus est ­ ex Maria Virgine (s. 11-12) w Mszy nr <br>5 imituje niemal in crudo styl mszy renesansowej (abstrahując oczywiście od <br>typu harmoniki; prz. 130). Nowowiejski najgłębiej i najbardziej nowatorsko (spośród <br>swoich mszy) transponuje styl polifonii wokalnej w Mszy nr 6. Przede wszystkim <br>ogranicza w znacznym stopniu posługiwanie się idiomem harmoniki późnoromantycznej, <br>z chromatyką, ekspresją interwałową, rezygnuje niemal całkowicie ze zdwojeń <br>unisonowo-oktawowych na rzecz archaizacji, która przeważnie ­ paradoksalnie