kto czyta sutry, chcąc nie chcąc, cały <br>czas ustanawia odrębność swojego 'ja', które poznaje coś innego od siebie <br>samego, a więc cały czas uwięziony jest w dualnej perspektywie postrzegania <br>rzeczywistości. Tymczasem przekroczenie dualizmu jest niezbędnym warunkiem <br>dostąpienia 'oświecenia'. Chociaż więc 'teoria jedności nauk buddyjskich <br>i zen' odegrała pozytywną rolę jako afirmacja buddyjskich korzeni zen, to <br>jednak zepchnęła na dalszy plan to wszystko, co decydowało o unikalnych <br>cechach zen, a także uwięziła adeptów zen w pułapce intelektualnych analiz. <br>Jedynym sposobem uniknięcia tego zagrożenia jest traktowanie sutr jako <br>'palca wskazującego na księżyc', zgodnie z 'logika paradoksu', według której <br>wszelkie znaki formalne (pojęcia uwarunkowane