są likwidowani drogą dekonspiracji ich przed ruchem oporu.<br>Dodatkowym sposobem kontroli pracy agentów było ustawianie ich w pracy wywiadowczej w ten sposób, aby wzajem siebie kontrolowali. Pewną rolę w tym postępowaniu odgrywała chęć nietracenia kontaktu z obserwowaną grupą w wypadku dekonspiracji i likwidacji agenta. Początkowo skutki uderzeń podziemia w siatki agenturalne gestapo uważało za stosunkowo niegroźne. Sytuacja zaostrzyła się w latach 1943-1944, gdy zwalczanie konfidentów przez ruch oporu znacznie utrudniło pracę aparatu bezpieczeństwa.<br>Działalność konfidencka była prowadzona na podstawie dwu założeń. Pierwsze zakładało nielikwidowanie do końca znanej i rozbitej przez aparat bezpieczeństwa grupy. Liczono, że po jakimś czasie wznowi ona