zbiorowość, im bardziej zhierarchizowana, tym szybszy rozwój choroby. W mniejszej społeczności osoba chora czuje się mniej zagrożona i sama jest mniejszym zagrożeniem.<br>- Co dalej, czego się spodziewać?<br>Profesor zasępił się. - Potem chory traci zainteresowanie praktycznie wszystkim, obojętnieje na bodźce, buduje własny, hermetyczny świat, nie przyjmuje do wiadomości tego, czego nie akceptuje, występują urojenia na różnym podłożu, u kobiet znacznie częściej niż u mężczyzn na tle erotycznym. Pogłębia się dystans między chorym a jego otoczeniem, i są to zmiany trwałe.<br>- Kiedy mogą pojawić się te najbardziej ostre objawy?<br>- Na tak postawione pytanie, nawet gdybyśmy rozmawiali po całościowym rozpoznaniu, precyzyjnej odpowiedzi nie ma