nie heroicznego projektowania w pustce, ale po prostu mężnego potwierdzającego wyboru naszej wiary i naszej wspólnotowej przynależności. Jeśli odrzuca nas estetyka współczesnej cywilizacji liberalnej, jeżeli mamy w sobie zbyt wiele dumy (nieraz zaledwie pychy), możemy już jedynie stać się jałowymi, wewnętrznymi kontestatorami cywilizacji liberalnej. Nie będziemy mieli do zaproponowania żadnego alternatywnego rozwiązania poza patosem naszego heroicznego, absurdalnego, czysto estetycznego buntu w stylu Nietzschego czy Jüngera. (Możemy też wycofać się do poziomu neopogańskich fascynacji. Ale wówczas mamy szansę przelicytować w złu nawet postmodernistyczną utopię.) Taką wewnętrzną, jałową kontestację liberalizmu proponuje dzisiaj większość grup zachodnioeuropejskiej "nowej prawicy".<br><br> Spośród poważnych autorów polskiej rewolucji konserwatywnej