megalomana o prosięcych oczach; brak mu wykształcenia i rozumu, zdobył sobie lekką sławkę specyficznym rodzajem poezji sielskiej. Gowornik od razu przystępuje do swego ulubionego tematu: erotyzm i jedzenie. Zwierza się Lucjanowi ze swojej ostatniej miłości, powoli wyjaśnia, że ona jest prostą dziewczyną, "zdrową jak rzepa", wiele więcej wartą od tych anemicznych panienek.<br>- Powiadam ci, jest prostą, identyczną kucharką, bez romantyzmu; ciało ma, no, bielusieńkie z żyłkami takie, wyobraź sobie, przy tym świetnie przyrządza potrawy. Powiadam ci, od czasu jak ją poznałem, tak mi, wiesz, robota idzie pierwszorzędnie.<br>Gowornik musi skończyć ze swymi intymnościami, bo oto idzie Olafowa, której Lucjan tak dawno