poza krąg doświadczeń miejskiego pisarza, ławnika, wreszcie burmistrza. Minęły czasy, gdy zasługi intelektualne pozwalały względnie łatwo przenikać ze stanu do stanu. "Siłać więc jeden Mecenas naczyni Maronów" wzdychał poeta w Żalach nagrobnych. Później znajdziemy w jego poezji już nie westchnienia, ale rozgoryczenie człowieka nieszlacheckiego stanu, który odczuwa rażącą dysproporcję między aspiracjami własnej kultury umysłowej a rzeczywistymi możliwościami swej społecznej kondycji.<br>Pochodził poeta z Sulmierzyc w Wielkopolsce. Ojciec był dzierżawcą folwarku i młyna, a zwał się Klon. "Klonowic" to poprawne patronimicum, a przy tym brzmi dostojniej. Zresztą poeta obyczajem humanistów, którzy pisali tak po łacinie jak po polsku, podpisywał się też łacińskim