wpadliśmy na jakąś kobietę, która stała bezradnie pośród gęstej mgły i wołała rozpaczliwie:<br><br>- Griszeńka!... Griszeńka!...<br><br>Ale po chwili sylwetka jej rozpłynęła się w mlecznej zawiesinie, a wołanie zagłuszył stukot nadjeżdżającego pociągu.<br><br>Kiedy żegnałem się z ojcem, na brwiach jego dostrzegłem drobniutkie kropelki wilgoci. Usadowiliśmy się wygodnie w przedziale, matka sprawdziła bagaże, po czym objęła ojca i żegnała się z nim na długą rozłąkę. Poczułem w ustach gorzki smak łez... Panna Kazimiera bezdźwięcznie poruszała wargami, jakby się modliła. Ojciec uściskał ją serdecznie, tak samo jak nas.<br><br>Rozległ się pierwszy, potem drugi, potem trzeci dzwonek.<br><br>Jakiś spóźniony pasażer wskoczył do wagonu w biegu