nie widziała jego twarzy, a i z określeniem, jakiego w przybliżeniu był wzrostu oraz tuszy też miała kłopoty. Zdawało jej się jedynie, że był młody i dość potężny. Mimo tego jednak policjanci wciąż pokazywali jej nowe fotografie różnych przestępców, bo a nuż któregoś sobie skojarzy.<br>Rzecz jasna niczego nie skojarzyła, bandyty nie ujęto, zawartości torebki nikt nie znalazł. Trzeba więc było odtwarzać wszystkie dokumenty, pisać podanie o rozłożenie na raty spłaty skradzionych służbowych pieniędzy, pokryć koszt wymiany zamków w biurku, a przede wszystkim - co oczywiście uczyniono natychmiast po napadzie - zmienić zamki w drzwiach do mieszkania rodziny W.<br>&lt;q&gt;- Już chyba nigdy w