diarius swój o tamtych &lt;page nr=16&gt; wszytkich sprawach", lecz zostawił go w Moskwie, obawiając się rewizji na granicy.<br>Jeśli przejrzymy bibliografię pamiętników staropolskich, którą zestawił Edward Maliszewski, to dla XVII wieku da się z niej wyłowić zaledwie kilkanaście pozycji drukowanych. Wojciech Dembołęcki opisał "przewagi elearów polskich" (lisowczyków), których był kapelanem; Jakub Sobieski batalię pod Chocimiem (1621), Kasper Twardowski legację do sułtana, Szymon Okolski tłumienie powstania kozackiego w latach 1637-1638. I to właściwie wszystko, co z diariuszy szlachcic mógł wówczas na bieżąco przeczytać w języku rodzimym lub po łacinie. Do wyjątków należały: polski przekład opisu zdobycia przez Marka Jakimowskiego galery tureckiej (1628) oraz