zapusty do Boremla, w "bachicznej dzielności" przewyższał każdego. Goście odpadali od stołu, a on trwał i jeszcze odgrażał się: beczkę wina wypiję, a pijanym nie będę. Poszły więc zakłady, na które generał zgodził się ochoczo, a do zadania przygotował starannie: przebrał się za Bachusa i wjechał na salę siedząc na beczce (tej, którą miał opróżnić). Od śniadania, z małymi przerwami, wznoszono toasty, a generał żadnego nie opuścił. I tak, gdy wtorek zmieniał się w Popielec, beczka była próżna. Kompania niezdolna iść do kościoła, padła na łóżka, a Konarzewski pojechał do cerkwi i dopiero dopełniwszy obrządków pozwolił sobie na odpoczynek. Sława generała