i światem demonów rozpętanych przez niemiecki romantyzm. Herzog jest jednak dzieckiem drugiej połowy XX wieku i w swym romantycznym buncie idzie jeszcze dalej. To właśnie w punkcie wyjścia - a przynajmniej od momentu, kiedy będzie mógł to zasygnalizować (punkt dla przeciwnika) - Kaspar Hauser jest nosicielem nadrzędnej wartości, którą wychowanie, akulturacja przypominająca bezmyślną, tępą a często okrutną tresurę, stara się unicestwić upodobniając znajdę do świata, z którego wartość ta bezpowrotnie zniknęła. Jak określić tę wartość? Jest nią nieustanne zdziwienie faktem własnego istnienia i istnienia świata i związane z tym poczucie wagi własnej egzystencji. A więc przeciwieństwo w stosunku do rutyny zadomowionych w swojej