się tak, jak gdyby wyszedł z obozu koncentracyjnego. U żadnego nie wystąpił tak zwany "syndrom sztokholmski" (polegający na daleko idącej współpracy ofiary z katem). Zakładnicy, więźniowie obozów i jeńcy wojenni cierpią najbardziej z tego powodu, że znajdują się w sytuacji, w której trzeba myśleć o przedłużeniu życia, że mają poczucie bezradności, że uczestniczą w przerażających wydarzeniach i że zniszczeniu uległ ich własny wizerunek. Zakładnik nie ma żadnej możliwości działania. Pod wpływem strachu może wykonywać zupełnie bezsensowne rozkazy. Lub bardzo niebezpieczne gesty. Negocjatorzy winni mieć to na uwadze. Nawet kilka godzin niewoli wywołuje tak zwaną neurozę traumatyczną. Zakładnicy uwolnieni z ambasady USA