oczami idą w nieszczęście". Są jak w letargu. Pasywność bije z całego obrazu. Widać to choćby w sposobie filmowania. Większość zdjęć zrobiono nieruchomą lub prawie nieruchomą kamerą. Ruch, jaki wprowadza do filmu montaż, ma tu raczej charakter skokowy, podobny do migawki aparatu fotograficznego. W istocie wszystko w tym dziele podkreśla bezruch. Dotyczy to także zawartości kadru: ludzie - na ogół zastygli w bezruchu - siedzą, stoją, leżą. Poruszają się powoli, takie same są ich gesty wykonywane jakby w zwolnionym tempie. Nawet spojrzenia wydają się niemal martwe, zapatrzone w jeden punkt, gdzieś w dal lub w głąb. Jedyne dynamiczne sceny ukazujące wydarzenia w miasteczku