zdołał wykrzesać z siebie żadnego wspomnienia. Znowu wyobraźnię jego opanował widok wykrzywionej twarzy i zarys wynędzniałej postaci pod szpitalną kołdrą.<br>Zajrzał do szafy, potem otworzył bieliźniarkę, jak gdyby szukał ucieczki od tej natrętnej wizji. Wyjął koszulę nocną Ireny i przyłożył ją do twarzy. Przez krótką chwilę owiał go zapach upranej bielizny, pomieszany z lawendą, której pęk wisiał na wewnętrznych drzwiach bieliźniarki. Sięgnął po inne, bardziej jeszcze intymne części bielizny, miął je w rękach, tulił do ust i w zapadającym zmierzchu starał się obudzić w sobie dawne podniety. Ale i tu nie dopisała mu wyobraźnia. Zanurzył rękę głębiej, zdawało mu się, że