wpływa oziębiająco na powierzchnię gruntu. Powierzchnię gruntu pod pokrywą roślinną cechują mniejsze amplitudy temperatury i jednocześnie niższe temperatury dobowe.<br> W zimie powierzchnię gruntu często przykrywa śnieg. Śnieg, ze względu na zawartą w nim dużą ilość powietrza, jest złym przewodnikiem ciepła. Stanowi warstwę hamującą wymianę ciepła między atmosferą i podłożem. Ogólnie biorąc, śnieg chroni grunt przed dużym wychłodzeniem, co ma szczególne znaczenie przy ochronie roślin przed uszkodzeniami spowodowanymi niskimi temperaturami. Grunt pokryty śniegiem cechują mniejsze dobowe amplitudy temperatury w porównaniu z powierzchnią gruntu bez pokrywy śnieżnej. W miarę wzrostu grubości pokrywy śnieżnej, wzrasta temperatura gruntu i zmniejsza się jej amplituda dobowa (rys