strwożonych twarda pokuta,<br>Bardów, dla których wierne heroldy<br>Kradną Koboldom palce Izoldy.<br><br>W kryzach prastarych zarys Klarysy,<br>Krasa Teresy - w rosach irysy,<br>Krystyny miłość jak wiara prosta,<br>Pod białą chustą pożądań chłosta.<br>Aż grzech rozpustą w nocy urasta<br>Wlokąc za usta przez puste miasta.<br><br>Spalcie mnie żądze, niech już nie błądzę,<br>Zamknijcie za mną czarne wrzeciądze,<br>Pamięć uduście imion muzyką,<br>Ja ginę, przebacz, wróć, Weroniko!&lt;/&gt;<br><br><br><br>&lt;div sex="m"&gt;&lt;tit&gt;TRZY PRAWDY&lt;/&gt;<br>Są prawdy, których nawet nie znają prorocy.<br>Ja, strudzony tęsknotą, odkrywam je w nocy.<br><br>Pierwsza prawda jest barwą, tą barwą różową,<br>Co jak skrzydło anioła krąży nad mą głową;<br><br>Druga prawda jest wonią. Ach