w uniesieniu czynu nagłego i wyzwalającego.<br>Wysocki i powstańcy przebiegają przez scenę; przez korytarze szkoły, przez ulice miasta, przez pokoje Belwederu. Są w ruchu, biegną i ten przyspieszony rytm ich działań jest wyznaczany przez śpiew Ateny - porywający, poruszający wszystko. To jest tempo historii, którą włada mityczna bogini.<br>"Dałam im szczęścia błysk przez chwilę" - mówi o powstańcach u końca ich drogi Atena. Szybkość spektaklu Wajdy wydobywa ten właśnie element nasycenia egzystencjalnego, poczucia wypełnienia i nasycenia czasu, jakie przynosi szybkość zwiększająca "pojemność" rzeczywistości. Szybkość to mała odległość między wydarzeniami, to ich zagęszczenie. "Zaczęło się to wczoraj - tak, wczoraj z wieczora" - przypomina Konstanty w