W okresie "olkuskim" malarka malowała bezpośrednio w plenerze najbliższe okolice oraz jej mieszkańców. Malowała "gęstą, olejną farbą, której gamę zmieniała podporządkowując ją porom roku, dnia, oświetlenia. Po 1930 r. spędziła wakacje na Helu, gdzie malowała akwarelą i olejno widoki wybrzeża z motywami wschodów i zachodów słońca, w dominującej chłodnej gamie brązów i srebrzystych błękitów. W pejzażach z ziemi olkuskiej stosowała różne metody kompozycyjne: bliskiego kadru, szerokiej perspektywy lub spojrzenia z podniesionego punktu obserwacji. W obrazach z motywem domów, w których mieszkała, przedstawianych wśród kwitnących ogrodów, dominuje silna nastrojowość i afirmacja natury; podobnie przesycone uczuciem są wizerunki matki artystki i portreciki dziecięce