na przekór wszystkim trudnościom; perfidia losu była tym większa, że H., sprawca mojego pięciotygodniowego unieruchomienia, był wyjątkowo mizernej postury. Aby kondycja, którą wykazałem przy następnym spotkaniu z inżynierem Wiatorem, stała się zrozumiała, wspomnę, że po wyjściu ze szpitala rehabilitowałem się ruchowo, uprawiając gimnastykę z Pelagią, rzeźniczką, która jako kobieta z brodą odnosiła kiedyś sukcesy na arenach cyrkowych, dźwigając w każdej ręce po jednym dorodnym okazie mężczyzny...<br>W niedzielne jesienne popołudnie, gdy ołowiowe światło zatopiło miasto Oksymoron w stężałej nudzie święta, gdy członkowie Ligi Zdrowia Psychicznego nisko krążyli nad dachami, gdy zastanawiałem się - jako człowiek skazany na wolność - czy pójść na wódkę