zawołał -<br>W uśmiechu zbroja.&lt;/&gt;<br><br>&lt;div type="poem" sex="m"&gt;&lt;tit&gt;KOŚCIÓŁ WOJUJĄCY&lt;/&gt;<br><br>Wiem, w to niebo, co się wspiera<br>O gotyckiej szczyt kolumny,<br>Tu na ziemi mnie prowadzi<br>Twój wzrok czysty i rozumny.<br><br>Niebo, które dotąd puste<br>Pychą w nas i ponad nami,<br>Dziś Bóg podjął ręką męską<br>I wypełnił aniołami...<br><br>Jeszcze słowa niespokojne<br>Dzielą ziemi brud od piękna,<br>Nim jak miecze się nie skruszą<br>I w pacierzu nie uklękną.<br><br>Jeszcze serce wykąpane<br>W dreszczach słodkich firmamentu<br>Jest jak miasto pod gwiazdami<br>Pełne gwaru i zamętu.<br><br>Lecz już wznosi się wyniosłe<br>Obnażone i milczące,<br>I pokorne, i żarliwe<br>Niby Kościół wojujący.<br><br>A my, którzy tutaj przyszli<br>Niebo