je, a on tymczasem grzebał w swojej torbie. W końcu wyjął z niej butelkę whisky i dwie szklaneczki. Joanna spojrzała na niego z nowym zachwytem, ona nigdy by o tym nie pomyślała, a on pamięta o wszystkim, jest precyzyjny i zaskakujący, niczego nie robi tak jak inni, niczego nie robi byle jak, z pewnością nie odegra byle jak swojej nowej roli. Tak jak i ona swojej. Bezbłędnie odgaduje jego marzenia, spełnia je bez trudu, pod jego wzrokiem odnajduje właściwe ruchy, jak muzyk pod batutą dyrygenta przyjmuje odpowiednie tempo, oczekiwany przez niego rytm, tańczy pewnie, kształtuje siebie na wzór i podobieństwo jego wyobrażeń