demonizmu (w tym przypadku: demonizmu historii).<br>Natomiast, jak się okazuje, łatwiej wprowadzić do tekstu nowe rekwizyty i dekoracje, niż pogodzić się z tym, że nowe środki komunikacji przyspieszą rytm życia i zmuszą do zwiększenia tempa opowieści. Omówione bliżej sceny z powieści Prusa i Żeromskiego relacjonowane są w rytmie, z którego bynajmniej nie wynika, że rozgrywają się w pojazdach, poruszających się wyraźnie szybciej niż dyliżans czy dorożka. Kuriozalnie tę niemożność czy niechęć zmienienia tempa narracji (którego wyznacznikami byłoby skrócenie dialogów i radykalne ograniczenie opisu, a także, zapewne, dominacja zdań prostych nad złożonymi) objawia Nietota Micińskiego, w której bohaterka, odlatująca samolotem, jest jeszcze