mała objętość ścieków. Zniszczenie struktury emulsji uzyskuje się przez dodatek klasycznych koagulantów:<br>soli żelaza i glinu, lub niezbyt typowego soli magnezu. Ze względu na duże dawki odczynników, a z drugiej strony małą naturalną zasadowość emulsji wymagana jest zwykle alkalizacja ścieków wapnem.<br>Powstające wodorotlenki metali dobrze sorbują olej. Największą pojemnością sorpcyjną charakteryzuje się wodorotlenek magnezu, który może zaabsorbować trzy razy więcej oleju niż wynosi jego masa. Niewielką wadą tego odczynnika destabilizującego jest konieczność prowadzenia procesu przy odczynie silnie alkalicznym i potrzeba zakwaszenia ścieków po oddzieleniu oleju od fazy wodnej [2].<br>Dawki substancji chemicznych stosowanych jako deemulgatory ustala się najczęściej proporcjonalnie do zawartości oleju