co notowała w swoim zeszyciku. <br> Boję się też tych jego kompanów, z którymi zamyka się w gabinecie i godzinami konferuje. W sobotę wieczorem nieomal zderzyłam się na schodach z majorem Wiśniakiem. Jak oparzony odskoczył pod ścianę, aż mnie to rozśmieszyło. Musi wyczuwać, że go nie lubię. Janek bardzo tego ponurego chudzielca chwali, mówi, że nie wypasł się na Polsce jak inni. To może i prawda, ale czuć od niego szpiclem na kilometr. Mówią: racja stanu. Ale czy najświętsza racja może usprawiedliwić podłe metody? Czy ze złem można tylko walczyć w zły, niehonorowy sposób? Czy o takiej Polsce marzyłam?<br>W sobotę wieczorem