guzików jak czarną szpadą, wsypał wielką dozę sody<br>oczyszczonej do kieliszka Epifanii. - Giń, podła!<br> Ale błękitna Epifania spełniła puchar z takim zadowoleniem, jak gdyby<br>Osiełek utoczył do niego własnej krwi.<br> Przy deserze kapitan usnął, pani Tundal zasłaniała dłonią portret<br>Softa, Osiełek przemyśliwał nad sposobem otrucia swojej żony.<br> - Zupełnie jak surowa cielęcina - objaśniał tymczasem Wulkan, całując<br>szyję wdowy po wypychaczu ptaków.<br> - Zupełnie jak surowy kotlet - wtórował Osiełek, wpychając wskazujący<br>palec w szyję Epifanii.<br> Soft uśmiechnął się z portretu fałszywie i zdradzał chęć wyciągnięcia<br>notatnika z kieszeni.<br> - Najwyraźniej rusza ramionami - szepnęła pani Tundal, wiercąc się na<br>krześle.<br> - To blaga - rzekł Wulkan i cisnął