i pojękiwanie. Ciągle nic nie było widać.<br> Odgłosy te zaczęły budzić w niej litość. Może trzeba było temu komuś<br>przyjść z pomocą?<br> - Czy mogę pomóc? - rzuciła w ciemność.<br> Brak odpowiedzi. Jedynym odzewem był znowu cichy jęk.<br> Stała i wytrzeszczała oczy, wpatrując się w miejsce, gdzie, jak<br>sądziła, powinna dostrzec choćby cień gramolącego się z takim trudem<br>osobnika.<br> I wreszcie coś zauważyła. Jakiś ruch.<br> To nie było dziecko. Raczej jakieś niewielkie zwierzę. Coś małego i<br>nie przypominającego żadnego znanego stworzenia, psa czy kota. Za duże<br>było na szczura czy jeża. I zbyt kanciaste.<br> Bardziej usłyszała, niż zobaczyła, jak zatrzymało się na półpiętrze